Περιοδοντολογία

Η περιοδοντίτιδα είναι νόσος των περιοδοντικών ιστών και χαρακτηρίζεται από έντονη φλεγμονή (αιμορραγία των ούλων) ,η οποία επεκτείνεται και στο υποκείμενο οστό το οποίο και καταστρέφει .Η καταστροφή της στήριξης του δοντιού έχει ως αποτέλεσμα την κινητικότητα των δοντιών ,η οποία αυξάνει ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου με τελική κατάληξη την απώλεια του δοντιού. Η συχνότητα εμφάνισης της είναι πολύ υψηλή σε ηλικίες άνω των 45.
Σημαντικό είναι ότι η λοίμωξη της περιοχής εξαπλώνεται κι επιδρά στην γενικότερη υγεία του οργανισμού. Έτσι η περιοδοντική νόσος συνδέεται με:
• καρδιακές παθήσεις
• διαβήτη-εγκεφαλικά επεισόδια
• παθήσεις του αναπνευστικού
• οστεοπόρωση
Τα συμπτώματα που συνοδεύουν την περιοδοντική νόσο είναι:
• Αιμορραγία των ούλων στο βούρτσισμα ή από μόνα τους
• Κόκκινα ,πρησμένα, ευαίσθητα ούλα
• Κινητικότητα δοντιών
• Μετακίνηση δοντιών
• Επίμονη δυσοσμία
• Πύον ανάμεσα στο δόντι και τα ούλα
Παράγοντες που εννοούν την πρόκληση περιοδοντίτιδας:
• Μη αποτελεσματική απομάκρυνση οδοντικής πλάκας από τα δόντια
• Κάπνισμα
• Μη ελεγχόμενος διαβήτης
• Κληρονομικότητα
• Ασθένειες που μειώνουν την άμυνα του οργανισμού
• Συστηματικά νοσήματα, ορμονικές διαταραχές
• Άγχος
• Τραυματική σύγκλειση
• Κακή στοματική υγιεινή
• Λήψη φαρμάκων
Θεραπεία
Mη χειρουργική-συντηρητική
Αυτή περιλαμβάνει:
α) Ριζική αποτρύγωση και απόξεση: Πρόκειται για την απομάκρυνση της πλάκα και πέτρας από την επιφάνεια της ρίζας του δοντιού σε όλο το βάθος του θυλάκου και τη λείανση της οδοντικής ρίζας ώστε να απομακρυνθούν οι βακτηριακές τοξίνες. Γίνεται με τοπική αναισθησία.
β) Συμπληρωματική θεραπεία με τοπική ή συστηματική χορήγηση αντιβιοτικών ,καθώς και τροποποίηση συνηθειών του ασθενούς.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η συντηρητική θεραπεία είναι επαρκής κι ο ασθενής δε χρειάζεται κάτι περαιτέρω.
Απαραίτητη κρίνεται η τακτική παρακολούθηση του ασθενούς με σκοπό τον έλεγχο της σταθερότητας του αποτελέσματος και της απομάκρυνσης της τυχόν νέο-σχηματισμένης πλάκας .Η συχνότητα επανάκλησης εκτιμάται κατά περίπτωση και κυμαίνεται από 3-6 μήνες.
Χειρουργική θεραπεία:
H χειρουργική θεραπεία όταν απαιτείται πάντα ακολουθεί τη συντηρητική. Γίνεται κρημνός (ανοίγονται τοπικά τα ούλα με μικροχειρουργικές επεμβάσεις) διευθετούνται οι ιστοί και μετά γίνεται συρραφή τους. Τα πλεονεκτήματα είναι : η αναγέννηση χαμένων περιοδοντικών ιστών, η μείωση των περιοδοντικών θυλάκων, ευκολότερη πρόσβαση στην επιφάνεια της ρίζας του δοντιού με εναπόθεση τρυγίας κι ο ακριβότερος καθορισμός της πρόγνωσης. Τέλος, το μειονέκτημα αυτής της θεραπείας είναι ότι παρουσιάζονται ευαισθησίες στα δόντια, στο κρύο και ζεστό μετά την επέμβαση, μέχρι την επούλωση.